(nekrofilija, bolest najmilija)
Ne, nije reč o onom filmu sa onom plavušom aristokratskog lika i onim glumcem što je bio oženjen Tarantinovom muzom; a nije reč ni o knjizi onog mrtvog pisca, ali jeste reč o knjizi, o romanu Exquisite Corpse Popi Z. Brajt; a velika očekivanja bila su moja...
Popi Brajt (autor brojnih romana i zbirki priča), poznata je kao pisac kultnog vampirskog romana Lost Souls, a i (za ovu priliku posebno zanimljive) priče Njegova usta imaće ukus pelina (motiv nekrofilije) – koja predstavlja moderan remiks Lavkraftove priče Hound.
Prethodnih meseci je kod nas bila jako popularna priča o beogradskom nekrofilu, pa nije nemoguće da će nekome pasti na pamet da po tome snimi film (nekrofil i mrtva kinematografija, zašto da ne)... ili napiše roman.
Kao Popi Brajt.
Exquisite Corpse započinje ispovešću serijskog ubice/nekrofila Andrew Comptona koji je posle dvadeset trećeg ubistva uhapšen i sada se nalazi u zatvoru. Upravo ovaj uvodni deo romana je i najkvaliteniji. E, onda Popi Brajt deus ex machina Andrew Comptona iščupa iz zatvora (donekle omaž Diminom romanu Grof Monte Kristo – zatvorenik se napravi mrtav kako bi pobegao iz zatvora) i isto tako ga ko od šale iz Engleske preveze do Amerike. Ali, to nije slučajno, tamo će naš nekrofil sresti američkog nekrofila, pa će oni zajedno nastaviti da rade šta već nekrofili rade. Kao idealna žrtva ispašće im mladi peder vijetnamskog porekla (Tran), kojeg su roditelji (saznavši za njegovo seksualno opredeljenje) upravo izbacili iz kuće. Da priča ne bi išla baš isključivo samo u jednom smeru tu su i melodramski momenti, tako da se kao spasilac dame u nevolji (doduše prekasno) pojavljuje Tranov ex dečko, Luke Ransom.
Sve u svemu, svako u ovom romanu je ili peder, ili nosilac HIV-a, ili nekrofil, a često sve to zajedno; kada slika i promišlja, Popi Brajt je keva, ali svaka scena u kojoj se bilo šta dešava... mnogo je slaba; a uz to je i mnogo, brate, nemotivisana. Svaki čas pa mi tu nešto škripi. Ali onda Popi da neku lepu sliku seksualnog opštenja sa mrtvim telesima, pa se malo izvuče i sve tako...
I wanted him to know I wasn't doing this because I hated him. Quite the contrary. Before, I had only seen him as a means to an end. But in these final moments of his life, I loved him.
Šta li bi matori Dikens rekao na ovo.
No comments:
Post a Comment