Najbolji fim ove godine pogledah na samom kraju godine.
Tema nije nepoznata. We Need to Talk About Kevin najviše liči na roman Peto dete, ali i na Omen ili čak Rozmarinu bebu. Žena dobije bebu koja je naizgled normalna, nije autistična, ne bi se reklo ni da je genijalna, ali je prosto... drugačija.
Kao da mrzi majku. Kao da mrzi sve oko sebe.
A kad se pojavi još jedno dete... tek tad počinju prave strepnje i pravi problemi.
We Need to Talk About Kevin je savršeno slikan i režiran. Imamo montažu koja diše i kompoziciju organizovanu retrospekcijom. Dakle, od sadašnjosti ka prošlosti.
Neka deca se jednostavno rode zla. Ništa na ovom svetu ne čini ih srećnim.
A kad se odluče na krajnji korak, pitanje je ko će sve stradati u nihilističkom sagledavanju sveta.
We Need to Talk About Kevin je obavezno gradivo.
No comments:
Post a Comment